10 مارس 2024 - با استفاده ی بیشتر از مانیتورهای مداوم قند خون و داروهای آگونیست های گیرندهGLP-1  در دیابت نوع 2، تحقیقات در حال نشان دادن قدرت ترکیب فناوری و داروها است. در مطالعات جدید ارائه شده در کنفرانس بین المللی فن آوری ها و درمان های پیشرفته برای دیابت، استفاده از CGM همراه با درمان با  GLP-1 منجر به کاهش بیشتر هموگلوبین A1c نسبت به GLP-1 به تنهایی شد.

متخصصان غدد، مربیان دیابت و سایر ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی مدت هاست که بر قدرت نظارت مداوم بر قند خون (CGM) برای بهبود کنترل دیابت با ارائه ی بینش دقیق در مورد سطوح قند خون در طول روز تاکید کرده اند. به همین ترتیب کارشناسان، آگونیست­های گیرنده GLP-1 را به عنوان اختراعی تحول آفرین در تاریخچه ی مراقبت از دیابت برای کاهش قابل توجه هموگلوبینA1c  و همچنین کاهش وزن، توصیف کرده اند.

اکنون، داده ها در مورد قدرت استفاده از این دو نوآوری در کنار هم شروع به ظهور کرده اند. بر اساس تحقیقات ارائه شده در کنفرانس بین المللی فن آوری ها و درمان های پیشرفته برای دیابت (ATTD 2024)، استفاده ازCGM  و درمان باGLP-1 ، منجر به کاهش بیشترهموگلوبین A1c نسبت درمان باGLP-1  به تنهایی شد.

چگونه استفاده از یک دستگاه CGM برهموگلوبینA1c  در بین افرادی که از قبلGLP-1  مصرف می‌کردند، تأثیر می‌گذارد؟

این اولین مطالعه شامل نزدیک به 1800 بزرگسال آمریکایی مبتلا به دیابت نوع 2 بود که به طور متوسط حدود 55 سال سن داشتند. شرکت کنندگان طیف وسیعی از افراد مبتلا به دیابت نوع 2 را شامل می شدند: حدود یک سوم فقط از انسولین طولانی اثر یک بار در روز استفاده می کردند، کمی بیش از یک سوم از انسولین سریع الاثر (با یا بدون انسولین طولانی الاثر) و کمی کمتر از یک سوم از هیچ انسولینی استفاده نمی کردند.

پس از استفاده از دستگاهFreeStyle Libre CGM علاوه برGLP-1، نتایج زیر حاصل شد:

•  هموگلوبینA1c  از 9.8% در شروع مطالعه به 8.3% پس از شش هفته کاهش یافت. این یافته صرفنظر از مدت زمان درمان با GLP-1، نوع داروی GLP-1 و نوع انسولین تراپی، صادق بود.

•  به طور کلی، شرکت کنندگانی که انسولین سریع الاثر مصرف نمی کردند، 0.3 درصد کاهش بیشتری در هموگلوبینA1c  نسبت به افرادی داشتند که از این انسولین استفاده می کردند.

•  همانطور که انتظار می رفت، افرادی که پس از شروع GLP-1 در فاصله ی کوتاهی شروع به استفاده از CGM کردند، بیشترین کاهش را درهموگلوبینA1c  داشتند.

کاهش هموگلوبینA1c  در بین افرادی که از GLP-1 و CGM استفاده می کردند در مقایسه با افرادی که فقط از GLP-1 استفاده می کردند، چگونه است؟

محققان با استفاده از داده های پرونده الکترونیکی سلامت، گروه­های مشابهی از افراد مبتلا به دیابت نوع 2 را با هم مقایسه کردند: حدود 24هزار نفر که از GLP-1 و FreeStyle Libre CGM استفاده می کردند و حدود 500 نفر که فقط از GLP-1 استفاده می کردند.

در میان شرکت‌کنندگانی که از GLP-1 و CGM بطور همزمان استفاده کردند، حدود نیمی از آن‌ها انسولین مصرف نمی‌کردند، در حالی که یک چهارم فقط انسولین طولانی‌الاثر مصرف می‌کردند و یک چهارم تحت درمان با چندین تزریق روزانه (MDI) از انسولین طولانی الاثر و سریع‌الاثر بودند. همه شرکت‌کنندگان در هر دو گروه دارای هموگلوبینA1c  اولیه ی حداقل 8 درصد بودند.

یافته های کلیدی به شرح زیر بود:

•  استفاده از GLP-1و CGM با هم، منجر به کاهش 2.4 درصدی در هموگلوبینA1c  شد که به طور قابل توجهی بیشتر از کاهش 2.1 درصدی هموگلوبینA1c  در بین افرادی بود که فقط از GLP-1 استفاده می کردند.

•  شرکت کنندگانی که از انسولین استفاده نمی کردند، بیشترین کاهش هموگلوبینA1c  را داشتند.

داده ها نشان داد که ترکیب CGM و GLP-1 می تواند منجر به کاهش بیشترهموگلوبینA1c  در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 شود. در واقع، کاهش هموگلوبینA1c  در میان افرادی که هم زمان ازCGM  وGLP-1  استفاده می‌کردند، بیشتر از استفاده از GLP-1 به تنهایی بود.

این مطالعه بینشی در مورد قدرت ترکیب فن آوری دیابت با داروهای جدیدتر در دنیای واقعی، خارج از آزمایشات بالینی ارائه داد. با این حال، این تحقیق از این نظر دچار محدودیت بود که عمدتاً شرکت کنندگان سفیدپوست را شامل می شد، که به طور کامل نماینده جمعیت متنوع افراد مبتلا به دیابت نوع 2 در ایالات متحده نیست.

در این مطالعه، حدود 70 درصد از شرکت کنندگان قفقازی، 15 درصد آفریقایی آمریکایی و 3 درصد آسیایی بودند. کارآزمایی‌های آتی که GLP-1 با CGM را بررسی می‌کنند، باید شامل شرکت‌کنندگان متنوع‌تری باشد تا افرادی که بیشترین نفع از این نوآوری‌ها را می برند، شناسایی کنند و درک بهتری از اینکه چگونه ترکیب داروهای دیابت و CGM در همه جمعیت‌ها کار می‌کند، ارائه دهند.

برای بسیاری از افراد در این حوزه، این یافته‌ها احتمالاً چندان غافلگیرکننده نیستند. مشخص شده است کهCGM  با آشکار کردن روند سطوح گلوکز برای غذاها و عادات غذایی مختلف، تغییر رفتار - به ویژه تغییر رژیم غذایی - را تسهیل می کند. به همین ترتیب،GLP-1  نیز از تغذیه ی سالم حمایت می کند، زیرا این دسته دارویی احساس سیری را افزایش می دهد و سیگنال های گرسنگی را کاهش می دهد.

دسترسی به فناوری دیابت و داروهای جدیدتر مانند GLP-1s به دلیل هزینه های سنگین و کمبودGLP-1 ، هنوز به صورت یک چالش باقی مانده است. با این حال، داده های مطالعاتی مانند این ممکن است نقش مهمی در پیشبرد یک اقدام موثر و تشویق تعداد بیشتری از شرکت های بیمه برای پوشش این درمان ها برای افراد مبتلا به دیابت نوع 2 ایفا کند.

منبع:

https://diatribe.org/combining-glp-1s-cgm-improved-type-2-diabetes-care